مقایسه سطح سرمی روی در بیماران مبتلا به آکنه ولگاریس و افراد سالم

سابقه و هدف: آکنه ولگاریس شایع ترین اختلال واحد پیلوسباسه است که می تواند سبب ایجاد ناتوانی قابل ملاحظه روانی گردد. امروزه تأثیر فاکتورهای تغذیه ای از قبیل روی در پاتوژنز اختلالات التهابی از جمله آکنه ولگاریس در حال افزایش است. این مطالعه به منظور مقایسه سطوح سرمی روی در بیماران مبتلا به آکنه ولگاریس و افراد سالم صورت گرفته است. مواد و روش ها: 30 بیمار مبتلا به انواع متوسط تا شدید آکنه ولگاریس و 30 فرد سالم که از نظر سن و جنس با گروه بیمار همسان شده بودند وارد مطالعه شدند و سطوح سرمی روی به روش جذب اتمی در هر دو گروه اندازه گیری شد. یافته ها: میانگین سطوح سرمی روی در بیماران مبتلا به آکنه و گروه کنترل به ترتیب g/dlµ 6/37 ± 42/92 و g/dlµ 41/43 ± 3/101 بود. علی رغم این که میانگین سطوح سرمی روی در گروه آکنه پایین تر بود این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: به نظر می رسد کاهش نسبی در سطح سرمی روی در بیماران مبتلا به آکنه ولگاریس سبب تقویت نقش روی در پاتوژنز این بیماری می گردد